Naikan deed mijn depressie weggaan

 Naikan deed mijn depressie weggaan

 

幸福ニュース(しあわせニュース)第705号2017年2月1日© Shinko Oyama

In dit verslag lezen we hoe iemand die van een depressie herstellend was zijn week Naikan beleefd heeft. De rol van de begeleider is in dit geval belangrijk omdat hij kan wijzen op de juiste bedoeling en correcte toepassing van de methode van Naikan.

Naikan is er niet om er slechter van te worden. De derde vraag leidt zacht uitgedrukt niet rechtstreeks tot opgewektheid. Deze man heeft veel steun en hulp ondervonden: door de aanwezigheid van de andere deelnemers die ook kiezen om hun eigen gevecht te strijden, en door de kadering door de begeleider.

Hij heeft veel bewijzen van gekregen liefde ontdekt, en hij heeft begrip ontwikkeld voor het lijden van zijn vader. Zich in de schoenen van de andere plaatsen is een reddend gebeuren: de mist klaart op.

 

 


De eerste en tweede dag Naikan verliepen voor mij heel moeizaam omdat ik moeilijk kon wennen aan deze activiteit.

Ik ben herstellend van een depressie, en omdat ik volledig wilde genezen ben ik Naikan komen doen.

In het begin vond ik veel zaken die mensen voor mij gedaan hebben, met daartegenover een heel klein aantal zaken die ik teruggegeven had. Het resultaat hiervan was dat ik mezelf almaar minder graag zag zodat ik me echt onwel begon te voelen.cloudss

Tijdens het gesprek met de begeleider sprak ik over dit slecht gevoel. De begeleider legde mij uit dat het niet de bedoeling was dat ik van mezelf zou gaan denken dat ik een slecht mens ben. Hij legde uit dat de bedoeling van Naikan hierin bestaat dat ik me van allerlei zaken bewust zou worden.

Na dat gesprek kreeg ik er wat meer vat op en kon ik op een meer rustige manier Naikan doen. Naikan mag dan wel een gevecht met jezelf zijn, indien er geen begeleider zou geweest zijn zoals meester Oyama, zou ik het deze week toch niet goed aangekund hebben.

Ik heb ook veel gehad aan de aanwezigheid van de andere deelnemers die in diezelfde week Naikan deden. Wij ontmoetten elkaar enkel 's morgens bij het bezoek aan de tempel en wanneer wij elkaar toevallig eens in de gang tegenkwamen, maar het was telkens geruststellend voor mij, ik kreeg telkens een beetje moed omdat ik niet de enige was die met zichzelf aan het worstelen was.

Ik heb Naikan gedaan over mijn vader, moeder en jongere zus. Ik ben mij ervan bewust geworden dat ik geweldig door hen bemind word en dat ik daar geweldig van geprofiteerd heb. Ik ben heel blij dat ik dit te weten gekomen ben.

Maar ondanks het feit dat mijn ouders en zus zoveel voor mij deden wilde ik in mijn depressieve perioden vooral doodgaan. Ik wilde van al die miserie verlost worden door te sterven.

Ik wilde van deze gelegenheid gebruik maken om mijn verhaal te laten horen aan meester Oyama, en om van hem te horen wat hij erover te zeggen had. Ik stelde hem dus hierover mijn vragen: "Ik ben bang voor de toekomst. Ik wil niet nog een aantal jaren of zelfs tientallen jaren in die schrik gevangen blijven leven."

caillouquibiqueMeester Oyama reageerde op mijn vraag door te zeggen dat een mens niet kan weten of hij misschien morgen gaat sterven. Het heeft geen zin om nu te zitten piekeren over wat er over zoveel jaar zal gebeuren. Belangrijk is, dat wij elke dag, de ene dag na de andere, met zorg en intensiteit leven.

Dit was een antwoord waar ik goed kon mee instemmen. Door de zaken anders te bekijken en door mijn manier van denken een klein beetje te veranderen kreeg ik het gevoel dat de mist die over mijn ziel hing ineens optrok, en het weer licht werd.

Ik ben meester Oyama heel dankbaar dat hij mij zo gesteund heeft in mijn beoefening van Naikan en dat hij mij zelfs goede raad gaf betreffende mijn depressie. 

Na enkele dagen Naikan begon ik een gevoel van dankbaarheid te ontwikkelen tegenover zaken in mijn directe omgeving die ik tot nu toe altijd vanzelfsprekend gevonden had.

Toen ik een tweede maal Naikan deed over mijn moeder en daarna over mijn zus ontdekte ik een massa zaken waar ik me voor het eerst van bewust werd. Ik heb veel geweend.

two viewsMaar met de Naikan tegenover mijn vader wilde het maar niet vlotten. Ook na drie dagen kreeg ik maar geen zicht op mijn vader, en ik verviel dikwijls in omgekeerde Naikan.

Ik sprak er over met de begeleider, en die stelde voor om, indien ik dat wilde, misschien Naikan te doen over een andere persoon. Maar omdat ik zelf echt wel Naikan over mijn vader wilde doen ben ik daar toch mee blijven doorgaan. 

Tenslotte kon ik mij in mijn Naikan over mijn vader toch veel herinneren. Hij heeft veel voor mij gedaan, mij veel dingen gegeven. Ook veel liefde. En toch had ik nooit dankbaarheid gevoeld, ook nu niet. Ik vond het eigenaardig dat ik niets in die zin kon voelen.

Ik hield vast aan mijn idee dat er iets in mijn binnenste zou veranderen als ik maar Naikan over mijn vader zou blijven doen en daarbij tot nieuwe bewustwordingen zou komen. Dan zou, zo dacht ik, ook mijn houding tegenover mijn vader vanuit mijn eigen hart veranderen. Daarom bleef ik echt tot in het laatste uur Naikan doen over mijn vader.

En dat bleef gelukkig niet zonder resultaat. Ik kwam tot het besef dat mijn vader ook veel had moeten doorstaan, en dat hij ook altijd zijn uiterste best gedaan had.

De nevel die ik in mijn hart meegedragen had klaarde op. En ik denk dat mijn depressiviteit vanaf nu ook stilaan zal opklaren.

Ik ben heel blij dat ik hier een week heb mogen verblijven. Mijn dank gaat naar meester Oyama en de mensen die voor de ondersteuning zorgden, en naar de mensen die samen met mij deze week Naikan gedaan hebben. 

Welkom bij Naikan