Naikan van een bedrijfsleider

Naikan van een bedrijfsleider 

幸福ニュース第547号© Shinko Oyama

 

Ik kende het woord "Naikan" reeds van vroeger, maar ik had nooit gedacht dat ik zelf ooit zover zou komen dat ik zelf Naikan zou doen. Voor mijn veertigste verjaardag, wat mij wel een belangrijke stap leek, dacht ik na over mezelf en ik vond dat er iets in mij ontbrak.velden met koolzaad in bloei

Het gebrek dat ik voelde was het feit dat ik de laatste tijd in onenigheid leefde met mijn oudere en jongere broers. Ook het feit dat heel goede vrienden van in de tijd van het lager secundair onderwijs afstand genomen hadden van mij heeft meegespeeld. Ik dacht dat ik door Naikan te doen misschien enig inzicht zou kunnen verwerven in de reden van deze toestand. Met deze verwachting stapte ik de grote poort van de Rengein tempel binnen.

 

Mijn eerste dag Naikan:


Bij aankomst kreeg ik de nodige uitleg en begon onmiddellijk met Naikan. Onderzoeken in verband met mijn moeder, wat ik van haar gekregen had, wat ik voor haar teruggedaan had, en hoe ik haar zorgen veroorzaakt had. De opdracht was om in mijn geheugen te graven en mij dit soort zaken te herinneren. Maar ik kon mij maar heel moeilijk op Naikan concentreren omdat er allerlei gedachten door mijn hoofd gingen. Uiteindelijk is de eerste dag voorbij gegaan zonder dat ik goed wist wat er gebeurde.

 

Mijn tweede dag Naikan


Ik was het waarschijnlijk al een beetje gewoon geworden, en ik kon mij betreffende mijn moeder allerlei vergeten zaken herinneren. Dat ik haar altijd maar met zorgen en angst opgezadeld had. Dat ik voor mijn moeder ook maar niet één ding teruggedaan had. Het feit dat mijn moeder nu reeds overleden was. Tijdens het gesprek met de begeleider liepen er tranen over mijn wangen. Ik voelde warmte in mijn hart vanwege het besef dat ik tot op vandaag altijd door een grote liefde omgeven geweest was.

 

Mijn derde dag Naikan


Ik begon met Naikan over mijn vader, en toen kwam mijn ego heel hard opspelen. Ik had tegenover mijn vader altijd een aan haat grenzend gevoel meegedragen. Zozeer zelfs dat ik bij het overlijden van mijn moeder gedacht had dat het beter zou geweest zijn als mijn vader gestorven was in plaats van mijn moeder.

Maar toen ik verder Naikan bleef doen herinnerde ik mij hoe vader mij als kleine jongen dikwijls meenam om naar honkbalwedstrijden te gaan zien. Hij was ook meegegaan op kamp, en naar nog allerlei plaatsen. De herinneringen aan mijn vader als kindervriend waren terug.

Mijn vader en ik zijn in onenigheid gevallen naar aanleiding van een mislukking in het kader van het werk. Eigenlijk was er nader beschouwd geen reden tot ruzie. Mijn vader had, met de mogelijkheden waarover hij toen beschikte, iets ondernomen met de bedoeling om goed te doen voor zijn zoon, maar het resultaat was een mislukking. Hij had dus eigenlijk niets slechts gedaan. Tijdens mijn Naikan hierover slaagde ik er voor de eerste keer in om de feiten op deze manier te interpreteren.

 

Mijn vierde dag Naikan

eifel in lente
Naikan over mijn vrouw. Wanneer ik de herinneringen terug opriep aan de begintijd van ons huwelijk werd dat voor mij een ernstige oefening in het herdenken van wat geluk nu betekent. De vreugde toen ik de eerste keer ons kind in mijn armen hield. De eerste schooldag van onze dochter die naar de lagere school ging. Wij die haar met ons twee, met een bonzend hart, tussen de gordijnen bleven nakijken tot we haar niet meer konden zien.

Samen met dit soort leuke herinneringen overviel mij ook het zicht op mezelf als iemand die door zijn egoïsme zijn vrouw had doen lijden. Wanneer ik tijdens het Naikangesprek over mijn egoïstisch gedrag vertelde kwam een sterk gevoel van "hier zijn geen woorden voor, vergeef me" opwellen, en weer vloeiden mijn tranen.

 

Mijn vijfde dag Naikan


Op die dag onderzocht ik mezelf in verband met "liegen" en "stelen", en ik werd er helemaal teneergeslagen van. Deze vijfde dag was voor mij de moeilijkste dag van de week. Als bedrijfsleider ben ik gewoon om aan mijn ondergeschikten allerlei moois te vertellen, maar ik ben niet zo'n mens van klasse als ik me voordoe. Ik leerde mezelf kennen als iemand die egoïstisch was, zo erg dat ik er bang van werd. Ik was iemand die niet omkeek naar hoe de andere zich voelde. Ik werd op mijn klein Naikanplaatsje van een goede vierkante meter keihard met deze "ik" geconfronteerd.

 

Mijn zesde dag Naikanbloemen in pot


Naikan over mijn broers en vroegere vrienden waarmee ik in onenigheid leef. Toen ik de feiten objectief bekeek moest ik vaststellen dat ik ten opzichte van andere mensen geen greintje neiging had om mij eens in hun gevoelens te verplaatsen. Ik zag mezelf als een zelfingenomen en eigengerechtigde man. Ik was een arrogant en hooghartig iemand die alles volgens zijn eigen norm beoordeelde en dat oordeel eenzijdig aan de anderen oplegde. Voor de andere bleef er bij mij geen spleetje opening waardoor hij zijn aanvoelen zou hebben kunnen duidelijk maken. Ik ben nu eindelijk te weten gekomen wat mijn tekort was.

 

Dit is voor mij een belangrijke richtingaanwijzer die mij van nu af zal begeleiden in mijn leven. Dat ik mij moet bewust zijn van mijn eigengerechtigheid, en dat ik mijn eigen oordelen over goed of slecht moet kunnen opzij zetten om rekening te houden met de beleving van de andere.

Als ik dat zo lees klinkt het als iets heel eenvoudigs, maar het is voor mij míjn waarheid die ik pas dank zij de ervaring van "Naikan" heb kunnen ontdekken.

 

Ik wens dan ook van harte mijn dank uit te drukken aan de heer Ohyama van het Naikan centrum en aan al de medewerkers van de Rengein tempel.

 

Welkom bij Naikan